widziane lewym okiem wariatki
Mocna, elektryzująca, niepokojąca rzecz. Dawka absurdu w tej książce jest porażająca, a mimo to główny bohater wciąż pozostaje wiarygodny, wciąż przekonujący. Poznajemy go jako człowieka, który po wypadku („Spowodowało go coś spadającego z nieba.”), w ramach ugody otrzymuje kilka milionów funtów. Teoretycznie powinien być szczęśliwy, a przynajmniej zadowolony, problem w tym, że ma poważne luki w pamięci.
„Tak naprawdę wszystko zależy od tego, co my sami zrobimy z jakimś negatywnym doświadczeniem. Samo w sobie jest ono neutralne. Staje się albo dobre, albo złe w zależności od tego, jakie wyciągniemy z niego wnioski i co w nas po nim zostanie. Ani porażki, ani sukcesy nie są niczym absolutnym. Zawsze idziemy po nich dalej, pytanie tylko, jak wykorzystamy tę lekcję.”
Marek Kamiński, „Odkryj, że biegun nosisz w sobie”, s. 173
Continue reading „„odkryj, że biegun nosisz w sobie” – marek kamiński”
Powszechnie znana jest moja niechęć do czytania tego, co czytają wszyscy. Powszechnie znany jest również mój opór w chwaleniu tego, co wszyscy chwalą. Tym razem jednak skapitulowałam po kilku stronach. „Sońka” to jedna z najbardziej poruszających i najważniejszych książek, które przeczytałam przez trzydzieści lat istnienia.
To pierwsza przeczytana przeze mnie książka autorstwa Hanny Cygler. Tak naprawdę trafiła w moje ręce przypadkiem – szukałam prezentu dla koleżanki i znajomy właściciel księgarni polecił mi „Grecką mozaikę”. Kupiłam, przywiozłam do domu, odłożyłam na półkę, by w stosownym momencie podarować koleżance. Jak jednak doskonale wiadomo, nic nie dzieje się bez powodu. Książka zaczęła wabić mnie intensywną barwą letniego nieba, co w zetknięciu z „zaokienną” szarością okazało się być pokusą nie do odparcia. Rozpaczliwie tęskniąc za latem, sięgnęłam po „Grecką mozaikę” i… wpadłam jak śliwka w kompot, łoś w nadbiebrzańskie bagna i funkcjonariusz POSG w zaspę zimą 1995 na granicy polsko-białoruskiej razem wzięci (znaczy śliwka, łoś i funkcjonariusz).
Coraz częściej dociera do mnie świadomość nijakości mojego istnienia, coraz trudniej mi znaleźć coś, na czym mi zależy, piętrzą się elementy nieważne, pokryte kurzem zwały dupereli zasłaniają coraz mniejsze okno sensu. Sens… oszust doskonały, działa jak adrenalina zmieszana z czystymi endorfinami.
Choć okładka i nazwisko Ive w tytule sugerują biografię jednego z najsłynniejszych projektantów, zajmujących się wzornictwem przemysłowym, byłoby nietaktem sprowadzenie tej opowieści jedynie do opisu życia i działalności zawodowej sir Jonathana. To fascynująca podróż do świata, z którego olbrzymiego znaczenia, zazwyczaj nie zdajemy sobie sprawy.
