widziane lewym okiem wariatki
Uwielbiam makarony! Z przeróżnymi dodatkami w dowolnych zestawieniach tworzą szybki, sycący i smaczny obiad. O ile latem chętniej wybieram lekkie sałatki, o tyle zimą z przyjemnością sięgam właśnie po makarony. Dziś podrzucam Wam jeden z moich ulubionych przepisów.
Komedia i dramat w jednym. Do tego solidna dawka pseudośpiewów i gitarowego brzdąkania, nieco wulgaryzmów i czworo aktorów. Cóż z tego wyszło? Słodko-gorzka opowieść o życiu z przejmującym zakończeniem.
Wojciecha Chmielarza poznałam podczas spotkania autorskiego w Książnicy Podlaskiej im. Łukasza Górnickiego w Białymstoku. Chyba nigdy żaden autor nie zrobił na mnie takiego wrażenia: kulturalny, uśmiechnięty, otwarty, traktujący Czytelnika z szacunkiem, a jednocześnie mający odwagę mówić co myśli. Zafascynował mnie swoją opowieścią o pisaniu, dlatego czym prędzej zakupiłam „Podpalacza” – pierwszą część cyklu z komisarzem Jakubem Mortką w roli głównej i… aż wstyd się przyznać, ale dziesięć miesięcy zajęło mi znalezienie czasu na „przyjrzenie się” tej książce. Okazało się, że to najlepszy kryminał, jaki czytałam na przestrzeni ostatnich lat.
Stres – wszechobecny cichy zabójca, przyczyna wielu chorób. Jak się przed nim bronić? Nie ma jednej recepty, każdy z nas jest inny i każdy w oparciu o własne doświadczenia opracowuje swoje metody. Dziś dzielę moimi sposobami – mam nadzieję, że przynajmniej część z nich sprawdzi się i w Waszym przypadku.
To siódmy tom sagi kryminalnej o policjantach z Lipowa – cyklu, do którego regularnie wracam. Tych książek się nie czyta, je się po prostu wchłania. Mało znam lepszych sposobów na weekendowe oderwanie się od codziennych obowiązków niż zanurzenie się w lekturze powieści Katarzyny Puzyńskiej. Nie zawiodłam się i tym razem.
