widziane lewym okiem wariatki
Zdaje się, że koronawirus rozpanoszył się na dobre i nie opuści nas tak szybko. Rząd wprowadza kolejne obostrzenia, a my – chcąc, nie chcąc – zmuszeni jesteśmy do wprowadzenia zmian w naszym życiu. Zamknięci w czterech ścianach, mamy szansę m. in. nadrobić książkowe zaległości, dlatego też dziś słów kilka o książce, po którą naprawdę warto sięgnąć.
Continue reading „„dziewczyny. moda ulicy lat 70. i 80. XX wieku” – agnieszka l. janas”
Choć współczesny świat dał nam tak niesamowite narzędzia i sposoby komunikacji jak: smartfony, media społecznościowe, wideokonferencje, mnóstwo komunikatorów internetowych itp., wciąż dochodzi do nieporozumień w rodzaju: „myślałam, że tak miało być”, „przecież tego chciałaś/-eś”, „byłem przekonany, że o to ci chodziło”. Nie wiem, kiedy pojawiło się w nas przekonanie, że najlepiej wiemy, czego chce druga osoba i strach przed zapytaniem jej o to. Zamiast decydować za kogoś lub w nieskończoność zastanawiać się co robimy nie tak, wystarczy… porozmawiać, starając się nie tylko przedstawić własne racje czy punkt widzenia, ale też wysłuchać co ma do powiedzenia nasz rozmówca. Bez zbędnej kokieterii, bez złych emocji. Po prostu szczerze.
Kiedy byłam mała, nie znosiłam zup. Rozsmakowałam się w nich dopiero, gdy zaczęłam sama gotować. Moje zupy nie przypominają tych, które pamiętam z dzieciństwa – testuję nowe połączenia smakowe, chętnie sięgam po zupy-krem, których w moim rodzinnym domu właściwie nie było. Nie było też brokułowej… aksamitnej, rozgrzewającej, pysznej…
