widziane lewym okiem wariatki
Czasami zastanawiam się ile Jej jest w Tobie. Czy Twoje dłonie pamiętają jeszcze Jej kształt, język – smak, nos – zapach, uszy – dźwięk śmiechu, oczy – rysy twarzy… Zastanawiam się czy poza bólem zostawiła jakieś inne, ciepłe wspomnienia… Continue reading „tyle jej w tobie…”
Znikała. Wyraźnie czuła jak każde jego kolejne słowo wymazuje jej myśli, gesty i uczucia. Jego zdania były jak tajfun – niszczyły wszystko, co uparcie chroniła przez ostatnie lata. Nie widząc jego oczu, zaczynała wierzyć, że dalszy opór nie ma sensu… Uczuciowy ring, na którym walka dobiegła końca.
Nie było złości, żalu, krzyku i wzajemnych oskarżeń. Nie było przekleństw ani rzucania przedmiotami. Był spokój, szczerość, szacunek. Była wzajemna troska i zrozumienie. Było poczucie bezpieczeństwa. Był nawet uśmiech, choć oczy zdążyły się zaszklić… A więc tak wygląda koniec…
Zawsze uważałam, że są trzy typy osób, z którymi nie należy się wiązać. Typ pierwszy to mężczyzna/kobieta w związku, mniej lub bardziej formalnym – skoro będąc z kim innym ogląda się za Tobą, będąc z Tobą w końcu zacznie rozglądać się za kimś innym. Typ drugi to były/-a partner/-ka koleżanki/kolegi – jeśli chcesz nadal mieć koleżankę/kolegę, po prostu odpuść, to zbyt skomplikowane. Typ trzeci to kolega/koleżanka z pracy – jeśli nie potrafisz postawić wyraźnej granicy pomiędzy życiem zawodowym, a prywatnym, wcześniej czy później uczucia zaburzą Twój obiektywizm.
Continue reading „uczucia w pracy, czyli o związkach nie tylko zawodowych”
Nie wierzyła w „gromy z jasnego nieba”, „momenty zwrotne”, „nagłe oświecenia”. Słuchała opowieści o tym, jak w ciągu jednej nocy ktoś osiwiał, jak w jednej chwili komuś zawalił się świat i zmieniły się priorytety. „Takie rzeczy to tylko w filmach” – myślała. A później przyszła chwila, która zmieniła wszystko…
Znacie to powiedzenie „Nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki”? Przez ostatnie lata byłam przekonana, że wiem, co to znaczy. Nie wracamy do pracy w miejscu, które zostawiliśmy, nie wiążemy się z tą samą osobą, nie angażujemy się w te same projekty… Ostatnio jednak zostałam zaproszona na zajęcia dla studentów filozofii. Słowa prowadzącej uświadomiły mi, że to zdanie to bzdura. „Ta sama rzeka” nie istnieje.
Nie czuję się ekspertem w dziedzinie relacji damsko-męskich – mam sobie sporo do zarzucenia w kwestii budowania trwałych związków. Lubię jednak obserwować, a że wśród znajomych mam sporo par… – mam też okazję „podpatrzeć” jak wyglądają współczesne związki. Okazuje się, że chociaż oficjalnie ludzie są razem, w rzeczywistości często żyją obok siebie.
Są ludzie, o których nie da się zapomnieć. Pojawiają się w naszym życiu zupełnie niespodziewanie, wywracają je do góry nogami, zmieniają ustaloną hierarchię wartości. Dzięki nim poznajemy nowe odcienie znanych emocji, odczuwamy mocniej, wierzymy bardziej… i kiedy nasze drogi się rozchodzą, zostaje pustka tak wielka, że nie da się jej wypełnić. I wiemy, że nic już nie będzie takie, jak przedtem…
A co, jeśli miłość jest tylko jedna? Jeśli zakochujemy się tylko raz i na zawsze? Jeśli każde kolejne uczucie okazuje się jedynie żałosną namiastką tego pierwszego? Jak przestać czuć, gdy tęsknota budzi w środku nocy, nie pozwalając oddychać? Jak uwolnić się od przeszłości, która podąża za nami jak cień? Walczyć? Poddać się? Jak istnieć…?
Kiedyś pewien pan doktor z Instytutu Filologii Polskiej Uniwersytetu w Białymstoku (teraz wszyscy zaczną się zastanawiać o kogo chodzi) powiedział: „Jeśli kobieta nie czuje się atrakcyjna, to powinna zmienić faceta”. Dziewięć lat temu przyznałam mu rację, dziś wiem, że to nie facet stanowi problem. Nikt nie powinien budować poczucia własnej wartości, atrakcyjności czy pewności siebie, opierając się na opiniach innych ludzi. Continue reading „nie buduj poczucia własnej wartości, przeglądając się w oczach innych”
