Co to był za czas! Niby zniknęła część pandemicznych obostrzeń, utrudniających lub wręcz uniemożliwiających podróżowanie, ale wiosna tego roku jakoś nie sprzyjała odkrywaniu nowych miejsc. Zresztą odwiedzaniu już znanych – też nie. Praca i obowiązki pozazawodowe skutecznie zamknęły mnie w Białymstoku. I choć kocham moje miasto, potrzeba przestrzeni doskwierała mi mocno. W końcu zmobilizowaliśmy się i ruszyliśmy za rogatki….
Nie mieliśmy zbyt dużo czasu. Ot, tyle by po pracy wyskoczyć gdzieś na 2-3 godziny, cel wyjazdu nie mógł być więc zbyt odległy. Postawiliśmy na lokalizację, którą odkryliśmy w zeszłym roku zimą – Jezioro Komosa w Puszczy Knyszyńskiej.
Choć nazywane jeziorem, w rzeczywistości Komosa jest sztucznym zbiornikiem wodnym. Pięknie położone w Rezerwacie Krasne, otoczone lasem, sprawia wrażenie dzikiej, ptasiej oazy, zachwyca i przyciąga spragnionych kontaktu z naturą i zmęczonych odgłosami miasta mieszkańców okolicznych miejscowości, ale… bez obaw – ruch tam raczej niewielki. Można się natknąć na kilku spacerowiczów lub rowerzystów. Widoki natomiast – kojące.
Zazwyczaj na wycieczki ubieram się „na sportowo”, tym razem stało się inaczej, bo mój wakacyjny, letni look pasował bardziej do hasła: „Jedziemy na lody do Supraśla” [niewielkiego, uroczego miasteczka w pobliżu Białegostoku] niż „Chodzimy po lesie”, ale że Jezioro Komosa leży na trasie Białystok – Supraśl… wyszło tak:
brązowy top, naszyjnik i kolczyki z różą wiatrów – mają tyle lat, że ich pochodzenie pozostaje tajemnicą,
granatowe szorty – Mohito, kapelusz – House, klapki – Zara, torebka – Fashion Bags,
ażurowy sweter z frędzlami (jedyny tegoroczny zakup) – Medicine.
