Trzeci tom cyklu, którego główną bohaterką jest prawniczka Rebeka Martinsson. Choć właściwie… to stwierdzenie jest sporym nadużyciem. W tej części postać Rebeki ginie przytłoczona opowieściami ze świata brudnych interesów i zależności na linii biznes – polityka. Książka z jednej strony intrygująca, z drugiej – rozczarowująca. Zwłaszcza dla tych, którzy czekali na wielki przełom w prywatnym życiu, doświadczonej przez los, pani mecenas.
Miejscem akcji ponownie jest Kiruna – miasteczko w północnej Szwecji, w którym dzieciństwo spędziła autorka powieści. W jednej z tzw. arek, czyli niewielkich domków na płozach, chroniących łowiących na jeziorze wędkarzy przed mroźnym wiatrem, zostają znalezione zwłoki kobiety. Wkrótce okazuje się, że to ciało Inny Wattrang – szefowej działu informacji Kallis Mining, międzynarodowego koncernu, kierowanego przez niejakiego Mauriego Kallisa. Kobieta była przed śmiercią torturowana, nie wiadomo co robiła w Kirunie i kto jest sprawcą zbrodni. Odpowiedzi szuka komisarz Anna Maria Mella oraz jej partner Sven Erik Stålnacke.
Instynkt podpowiada pani komisarz, że Mauri Kallis oraz brat Inny Wattrang – Diddi nie dzielą się z nią pełnią wiedzy na temat denatki. Anna Maria Mella prosi więc o przyjrzenie się interesom firmy Rebekę Martinsson – niegdyś prawniczkę w prestiżowej sztokholmskiej kancelarii, dziś kobietę po traumatycznych przejściach, która właśnie zakończyła leczenie psychiatryczne i przyjęła posadę asesora prokuratury w Kirunie. Niebawem Rebeka odkrywa powiązania Kallis Mining ze światem polityki, a śledztwo staje się coraz bardziej niebezpieczne…
Choć główną bohaterką miała być Rebeka Martinsson, jej postać znika w tym tomie, a narrację w znacznej mierze przejmują bohaterowie skupieni wokół Kallis Mining. Z jednej strony daje to nam – czytelnikom – wgląd w myśli poszczególnych postaci, ale ja czułam raczej niedosyt, związany z rozwojem sytuacji w życiu Rebeki. A sytuacja owa przedstawia się doprawdy nieciekawie. By nie myśleć o wydarzeniach z przeszłości młoda prawniczka ucieka w pracoholizm. Po godzinach jej jedynymi towarzyszami są sąsiad i jego pies. Rebeka pogrąża się coraz bardziej w otchłani samotności, a do tego nie może uporać się z uczuciem do byłego szefa.
Choć całość mnie nie porwała, nagłe przyspieszenie akcji na ostatnich stronach powieści, przyprawia o dreszczyk emocji. Doskonale w tej partii książki została poprowadzona postać komisarz Melli. Zakończenie nie rozczarowuje, jest zachętą do sięgnięcia po kolejny tom.
Choć spore grono czytelników zachwyca się powieściami Åsy Larsson, a wydawca umieszcza na okładce takie określenia jak „królowa kryminału”, daleka jestem od tak jednoznacznej oceny. „I tylko czarna ścieżka” to bardzo przyjemny i poprawnie napisany kryminał. Niestety, zabrakło w nim tego czegoś, co sprawia, że jeszcze długo po tym jak odłożymy książkę na półkę, zostają w nas wywołane przeczytaną opowieścią emocje.
Wydawca o książce:
Rebeka pod wpływem silnych przeżyć popada w stan psychotyczny i zostaje poddana leczeniu psychiatrycznemu. Po długiej rekonwalescencji przeprowadza się ze Sztokholmu do rodzinnej Kurravaary na północy Szwecji, gdzie zaczyna pracować jako asesor prokuratury w Kirunie. Półtora roku później na zamarzniętym jeziorze w okolicy Kiruny wędkarz odkrywa zwłoki kobiety. Zamordowana to jedna z ważniejszych osób w zarządzie firmy Kallas Mining. Rebeka Martinsson zaczyna badać działalność spółki. Wkrótce na jaw wychodzą mroczne tajemnice firmy. Morderca znów uderza.
Kolejna część cyklu kryminałów z utalentowaną prawniczką Rebeką Martinsson w roli głównej.
Asa Larsson (ur. 1966) – szwedzka autorka powieści kryminalnych, urodziła się w Uppsali, ale dzieciństwo i młodość spędziła na dalekiej północy, w Kirunie. Wróciła do Uppsali na studia. Przez kilka lat pracowała jako prawniczka ze specjalnością prawo podatkowe. Zadebiutowała w 2003 roku powieścią kryminalną Solstorm (Burza z krańców ziemi), która stała się bestsellerem i za którą Szwedzka Akademia Pisarzy Kryminalnych (Svenska Deckarakademin) przyznała autorce nagrodę za najlepszy debiut roku. Rok później członkowie Akademii uznali kolejną powieść Asy Larsson Det blod som spillts (Krew, którą nasiąkła) za najlepszą szwedzką powieść kryminalną. Po sukcesie pierwszej książki poświęciła się całkowicie pisaniu. Obecnie mieszka w Mariefred, ma dwoje dzieci.
Tytuł: I tylko czarna ścieżka
Autor: Åsa Larsson
Wydawca: Wydawnictwo Literackie
Tytuł oryginału: Svart stig
Przekład: Beata Walczak-Larsson
Rok wydania: 2011
Ilość stron: 468
Oprawa: miękka ze skrzydełkami
ISBN: 978-83-08-04727-9