widziane lewym okiem wariatki
Podobno jestem towarzyska. Tak przynajmniej twierdzi całkiem spore grono moich znajomych. Są jednak momenty, gdy nie mam ochoty na spotkania z przyjaciółmi i rodziną, unikam tłumów, zamykam się w sobie i czterech ścianach własnego mieszkania. Kiedyś miałam wyrzuty sumienia, że zaniedbuję przez to różne relacje. Dziś wiem, że to nic złego. Każdy potrzebuje czasami wycofania i spokoju, by uporządkować własne życie i emocje.
Kiedy ślub? Jesteś w ciąży? Przytyłaś/Schudłeś? Ile zarabiasz? Jesteś chory? Jak często zdarza Wam się słyszeć te i inne, podobnego typu pytania? Mnie dość często, zwłaszcza że całe życie jestem szczupła, więc przeżyłam wszelkiej maści komentarze, dotyczące mojego wyglądu, z podejrzeniami o anoreksję włącznie. Co prawda, wraz z upływem lat zdążyłam się na to uodpornić, ale bez trudu jestem w stanie sobie wyobrazić jak czuje się ktoś, kto jest wiecznie nagabywany, strofowany, pytany i oceniany, choć ma ograniczony wpływ na sytuację, w której się znalazł. Mówiąc w skrócie – słowa ranią. Szkoda, że bezmyślność nie boli tych, w których zachowaniu się przejawia.
Codziennie bombardowani jesteśmy komunikatami, dotyczącymi tego co aktualnie jest modne, co wypadałoby mieć, co jest hitem tego sezonu. Gonimy za tym, co nowe, zaskakujące, często szokujące, przykuwające uwagę, chcemy być „trendy”, przynależeć do danej grupy społecznej. Tylko czy bezmyślne kopiowanie stylu, sposobu poruszania się, mówienia, wybieranie popularnego kierunku wakacyjnych wyjazdów lub posiadanie najnowszego modelu smartfona rzeczywiście sprawi, że będziemy modni, a przez to szczęśliwsi? Otóż… nie. Jest za to coś, co zawsze pozostaje w modzie, niezależnie od obowiązujących trendów – bycie sobą.
Czasami się zapętlamy. Powtarzamy te same wzorce, funkcjonujemy według schematu, żywimy umysły obawami innych ludzi… Patrzymy na świat i siebie samych tak, jakby nic się nie zmieniało, a przecież każdego dnia zmienia się wszystko… Skoro jesteśmy w stanie dostrzec zmianę pór roku, dlaczego tak trudno zarejestrować nam zmiany w nas samych i ludziach wokół?
„Lepszy jakikolwiek facet niż żaden” – powiedział ostatnio mój znajomy, komentując związek naszej koleżanki z o wiele starszym od niej mężczyzną. Zamilkłam na chwilę zdumiona, po czym zaprotestowałam: „Chciałeś chyba powiedzieć lepiej żaden niż jakikolwiek”. W odpowiedzi usłyszałam: „Nie rozumiem kobiet”. A ja nie rozumiem po co mi jakieś „byle co”?
Continue reading „po co ci „byle co”? zasługujesz na więcej”
Mam wrażenie, że od kiedy zaczęłam pracować w bibliotece, jestem jeszcze bardziej wyczulona na obecność słowa „książka” w przestrzeni publicznej. Cóż więc mogłam uczynić, słysząc że na ekrany kin trafił film „Book club”, figlarnie przetłumaczony na polski jako „Pozycja obowiązkowa”? Oczywiście dzieło to… obejrzeć.
Continue reading „film: „pozycja obowiązkowa” („book club”), reż. bill holderman”
Wszyscy popełniamy błędy. To taka ludzka przypadłość. To właśnie błędy i porażki stanowią najcenniejsze, choć często bardzo bolesne lekcje. Gdy przykre konsekwencje naszych decyzji dotykają jedynie nas samych, przyjmujemy je, wyciągamy wnioski i idziemy dalej. Gorzej, jeśli naszym postępowaniem skrzywdziliśmy drugiego człowieka… Są bowiem krzywdy, których nie da się wynagrodzić, są rany po których na zawsze zostają blizny i ból, który nigdy nie mija…
Uwielbiam rozmawiać z ludźmi. Interesuje mnie punkt widzenia drugiego człowieka, jego sposób patrzenia na świat. Z uwagą przyglądam się relacjom, jakie tworzą moi bliscy i znajomi. Jakiś czas temu zaobserwowałam niepokojące zjawisko – mnóstwo rzeczy, zwłaszcza my-kobiety, robimy DLA INNYCH lub ZE WZGLĘDU na innych. Nie ma w tym niczego złego, dopóki się nie zatracimy. No, chyba, że jesteśmy zakonnicami lub aspirujemy do miana świętych…
Im była starsza, tym mniej wokół niej było ludzi, którym ufała. Kolejne życiowe doświadczenia pokazały, że cios przychodzi najczęściej znienacka, ze strony osób, po których się tego nie spodziewała. I choć życie bez zaufania było trudne i męczące, strach przed zranieniem wciąż okazywał się silniejszy.
Każdego dnia spotykamy dziesiątki ludzi, spora część z nich wyróżnia się: wyglądem, profesjonalizmem, kreatywnością, empatią czy pracowitością. Każdego dnia widzimy setki efektów ludzkich działań – w znacznej mierze pozytywnych. Dlaczego więc tak rzadko chwalimy i komplementujemy inne osoby? Nie doceniając siły pochwały i komplementu, nie doceniamy jednej z najskuteczniejszych i najtańszych metod motywacji.
