widziane lewym okiem wariatki
Jakoś tak mam, że filmy oglądam chorując. Zazwyczaj wybieram książki, ale kiedy literki zaczynają „skakać” przed oczami, a sen nie przychodzi, sięgam po opowieść w wersji filmowej. Tym razem padło na, skrytykowany przez niemal wszystkich, film „Broad Peak” w reżyserii Leszka Dawida. Continue reading „Obejrzałam, to się wypowiem: „Broad Peak” – w ogniu krytyki (uwaga spoiler!)”
Jako dziecko marzyłam z rozmachem. Dzieci mają tę cudowną umiejętność niedostrzegania lub pomijania potencjalnych przeszkód na drodze do realizacji planów. Częściowo wynika to z braku doświadczenia i nieświadomości konsekwencji podejmowanych działań, częściowo z niewiedzy i braku wyraźnej granicy pomiędzy światem zmyślonym a realnym. Rzecz w tym, że zbiór tych wszystkich czynników pozwala doświadczyć czegoś niezwykłego – wiary w najczystszej postaci. Wiary w to, że marzenia się spełniają.
W górach zakochałam się w 1999 roku, gdy wraz z 41. Białostocką Drużyną Harcerską „Szaniec” pojechałam na obóz w Woli Michowej, w Bieszczadach. Spaliśmy w namiotach, w bodajże dwóch czynnych prysznicach notorycznie brakowało ciepłej wody, toalety przypominały zlepione ze sobą sławojki, tyle że z… blachy, a woda miała zapach zgniłych jaj. Nogi właziły wiadomo gdzie od całodziennych wędrówek, ramiona bolały od ciężaru plecaków, a mimo to było cudownie! Już wtedy zrozumiałam, że nic nie jest mi w stanie zastąpić górskich widoków i żadnego uczucia nie da się porównać z satysfakcją, jaką czuje człowiek po przejściu –nastu lub –dziesięciu kilometrów i dotarciu do wyznaczonego celu. Po Bieszczadach, przyszła pora na Tatry. Te skradły moje serce tak skutecznie, że przez lata nie myślałam o wyjeździe w żadne inne góry. W ubiegłym roku nastąpił przełom – udało nam się wyskoczyć na krótki urlop w Karkonosze. Wróciłam zachwycona!
Udało się! Tegoroczny urlop spędziłam częściowo w Zakopanem. A właściwie nie tyle w Zakopanem, co w górach, za którymi, mieszkając na Podlasiu, tęsknię przez cały rok. Niestety, ostatnie tygodnie przed urlopem były tak intensywne, że zmęczenie dało w końcu o sobie znać. O całodziennych wyprawach nie było mowy, ale… nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło. Miałam świetną towarzyszkę podróży, dzięki której udało nam się opracować cztery krótkie trasy dla niezbyt wytrawnych wędrowców.
Continue reading „tatry: 4 krótkie trasy dla niezbyt wytrawnego wędrowcy”
Gdyby kilka miesięcy temu ktoś mi powiedział, że tegoroczny urlop spędzę na Maderze, pewnie bym go wyśmiała. Zawsze uważałam się raczej za domatorkę niż podróżniczkę, a tak zwany czas wolny najchętniej spędzałam w czterech ścianach z dzbankiem herbaty, kocem i dobrą książką. Poza tym mieszkam na Podlasiu – łosie biegają mi po mieście (to nie żart), na wyciągnięcie ręki mam piękne krajobrazy i cuda natury w postaci Puszczy Białowieskiej, biebrzańskich bagien i doliny Narwi, rozrywek kulturalnych u nas nie brakuje, architektura ciekawa (chociażby Kraina Otwartych Okiennic), a i o różnorodności (nie tylko folderowej) mówić można bez końca (obok siebie mieszkają m. in. Polacy, Białorusini, Ukraińcy, Litwini, Tatarzy, są kościoły, cerkwie i meczety). Do głowy mi więc nie przyszło, że mogę zakochać się w jakimkolwiek innym miejscu na ziemi, a jednak…
Mam to szczęście, że robię w życiu to, co lubię z ludźmi, których lubię. W dzisiejszych czasach to właściwie luksus, tym bardziej doceniam to, co mam, ale każdy potrzebuję odpoczynku…
