„Co jakiś czas zamykam oczy i widzę siebie, jak stoję na progu mieszkania państwa Chic, stremowana, oszołomiona z zachwytu na myśl o wszystkich niesamowitych możliwościach, jakie daje życie. A potem przechodzę przez próg…”
„Co jakiś czas zamykam oczy i widzę siebie, jak stoję na progu mieszkania państwa Chic, stremowana, oszołomiona z zachwytu na myśl o wszystkich niesamowitych możliwościach, jakie daje życie. A potem przechodzę przez próg…”