widziane lewym okiem wariatki
Podobno mamy społeczeństwo starzejące się, a że literatura zawsze wydawała mi się dziedziną, w której niczym w lustrze odbijają się aktualne problemy, tendencje i istotne kwestie, nic dziwnego, że w końcu powstały książki o seniorach i dla seniorów. Tak przynajmniej sklasyfikowałabym „Wisienkę na torcie”. A poza tym… chyba miała to być komedia…
Continue reading „Przeczytałam, to się wypowiem: „Wisienka na torcie” Aurélie Valognes (wideo)”
Nie za wiele mam do powiedzenia na temat współczesnej literatury niemieckiej czy niemieckojęzycznej. Nawet trudno mi sobie przypomnieć kiedy ostatnio czytałam cokolwiek naszych sąsiadów zza zachodniej granicy. Jeśli jednak piszą tak, jak Juli Zeh, to muszę czym prędzej nadrobić zaległości.
Continue reading „Przeczytałam, to się wypowiem: „Witamy w Unterleuten!” Juli Zeh (wideo)”
Są książki, których lektura pozostawia w nas głęboki ślad, zapamiętujemy je i przeżywamy bądź analizujemy wciąż na nowo. Są takie, których jedynym zadaniem jest zapewnienie nam chwilowej rozrywki – zapominamy o nich zaraz po tym, jak przeczytamy ostatnie zdanie. Są w końcu takie, które nie robią na nas żadnego wrażenia, nie wywołują emocji, nie poruszają i nie bawią, są nam całkowicie obojętne. Zupełnie jakbyśmy nigdy po nie nie sięgnęli.
Katarzyna Droga dała się już poznać jako autorka powieści biograficznych, których bohaterkami były m.in. Aleksandra Piłsudska, dr Irena Ćwiertnia-Sitowska czy Hanka Ordonówna. Tym razem sięgnęła po życiorys damy polskiej sceny kabaretowej – Hanki Bielickiej.
Mroczny klimat, charakterystyczne dla Skandynawii przestrzenie, pani prokurator po przejściach i mała miejscowość, w historii której, kryje się rozwiązanie zagadki serii tajemniczych zgonów. Åsa Larsson w znakomitej, pisarskiej formie i kolejne, świetne czytadło dla tych, którzy chcą oderwać się na chwilę od rzeczywistości.
Continue reading „„w ofierze molochowi” – åsa larsson (wideo)”
Rękoma i nogami broniłam się przed przeczytaniem tej książki, choć znam i bardzo lubię twórczość Katarzyny Drogiej. Rzecz w tym, że temat wojny (którejkolwiek), powstania warszawskiego, likwidacji getta, sowieckich łagrów czy „bieżeństwa” zwyczajnie mnie przeraża. Po „Zdążyć przed Panem Bogiem” Hanny Krall, dzienniku Adama Czerniakowa i wspomnieniach Adiny Blady-Szwajger, „Innym świecie” Gustawa Herlinga-Grudzińskiego czy bliżej „podlaskiego” podwórka: „Bieżeństwie 1915. Zapomnianych uchodźcach” Anety Prymaki-Oniszk oraz „Nadziei aż po horyzont” Barbary Goralczuk, przez wiele dni odczuwałam niepokój. Kiedy jednak dowiedziałam się, że będę miała okazję poprowadzić spotkanie autorskie z Katarzyną Drogą, poświęcone jej najnowszej książce i postaci „doktor Irki”, zmusiłam się do lektury. Książkę wchłonęłam i się zachwyciłam.
Trzecia część serii, której główną bohaterką jest Flawia de Luce – nieprzeciętna jedenastolatka, uwielbiająca kryminalne zagadki i chemię. Książka, przy której bawią się znakomicie dzieci i dorośli.
Continue reading „„ucho od śledzia w śmietanie” – alan bradley (wideo)”
Gdybym na podstawie okładki, miała wnioskować, o czym jest ta książka, powiedziałabym, że to średniej jakości romansidło, a w związku z tym, gdybym zobaczyła ją w księgarni, ominęłabym „szerokim łukiem”. Naprawdę nie dawałam tej publikacji żadnych szans… i jakże się pomyliłam. Może nie jest to ten typ powieści, po który najchętniej sięgam, ale oryginalna i zadziwiająco aktualna fabuła na pewno na długo zostanie w mojej pamięci.
Continue reading „„naprawdę jaki jesteś” – agnieszka walczak-chojecka (wideo)”
Bardzo przyzwoita książka, choć po przeczytaniu czterech poprzednich kryminałów z Erlendurem Sveinssonem w roli głównej, już nie tak porywająca jak „Głos” czy „Jezioro”.
Kiedy przeczytałam, że „Silva rerum” to opowieść o losach szlacheckiej rodziny i siedemnastowiecznym Wilnie, pomyślałam sobie: „to zdecydowanie NIE JEST książka dla mnie”. Nie lubię powieści historycznych, preferuję całkiem współczesne kryminały, a zamiast Litwy wolę Skandynawię w literaturze. Powiedzmy to sobie szczerze – sięgnęłam po „Silva rerum” tylko dlatego, że musiałam przygotować się do spotkania z Kristiną Sabaliauskaitė. Jakież było moje zdumienie, gdy okazało się, że to jedna z najlepszych książek, jakie czytałam w tym roku.
