widziane lewym okiem wariatki
Książkowe serie bywają bardzo nierówne. Jedna część potrafi zachwycić, inna – rozczarować, dlatego zawsze mam pewne obawy, sięgając po kolejny tom. Tym razem pragnę jednak zapewnić, iż „Przejęcie” Wojciecha Chmielarza – trzecia część cyklu z komisarzem Jakubem Mortką – nie tylko nie rozczarowuje, ale zgodnie z oczekiwaniami, wciąga, porywa i zaskakuje.
Continue reading „Przeczytałam, to się wypowiem: „Przejęcie” Wojciech Chmielarz (wideo)”
No cóż… od czego by tu zacząć. Może od tego, że staram się szanować czas – zarówno swój, jak i innych ludzi. Skoro więc poświęcam go na przeczytanie książki, piszę o niej dokładnie to, co myślę, a nie to, co wypada napisać. Nieważne na ilu listach bestsellerów znalazła się dana publikacja, jak znakomite zebrała recenzje i jak świetne są inne książki tego autora – jestem szczera do bólu. Także tego… no… Panie Brejdygant tak się bawić nie będziemy.
Wojciecha Chmielarza poznałam podczas spotkania autorskiego w Książnicy Podlaskiej im. Łukasza Górnickiego w Białymstoku. Chyba nigdy żaden autor nie zrobił na mnie takiego wrażenia: kulturalny, uśmiechnięty, otwarty, traktujący Czytelnika z szacunkiem, a jednocześnie mający odwagę mówić co myśli. Zafascynował mnie swoją opowieścią o pisaniu, dlatego czym prędzej zakupiłam „Podpalacza” – pierwszą część cyklu z komisarzem Jakubem Mortką w roli głównej i… aż wstyd się przyznać, ale dziesięć miesięcy zajęło mi znalezienie czasu na „przyjrzenie się” tej książce. Okazało się, że to najlepszy kryminał, jaki czytałam na przestrzeni ostatnich lat.
Tak – jestem z Podlasia i nie – nie przeczytałam wszystkich książek Katarzyny Bondy, która upodobała sobie północno-wschodnią Polskę, jako miejsce akcji powieści kryminalnych. Kto mnie zna, ten wie, że gdy czytają coś wszyscy, ja zazwyczaj sięgam po coś zupełnie innego. Właśnie dlatego „Florystka” trafiła w moje ręce z takim opóźnieniem. Prawdopodobnie zyskałam dzięki temu ponad dwa lata spokoju, bo ta powieść sprawiła, że straciłam dla Bondy głowę…
Tak już mam, że po książki Katarzyny Puzyńskiej sięgam regularnie. Wracam do Lipowa i policjantów z tamtejszego komisariatu, jak wraca się w rodzinne strony. Z ciekawością „wędruję” po kartach powieści, zaglądając w znane kąty i „słuchając” najnowszych plotek o starych znajomych. Zazwyczaj z przyjemnością poświęcam swój czas na mniej lub bardziej wiarygodne przygody lipowskich mundurowych i ekscentrycznej komisarz Kopp, ale tym razem Puzyńska, to żeście jednak przesadzili…
Czwarta część przygód bestsellerowej serii, której bohaterem jest antropolog sądowy, dr David Hunter. Choć Beckett tworzy swoje powieści na bazie ustalonego schematu, wciąż potrafi zaskoczyć czytelnika i wciągnąć w fascynujący, a zarazem niebezpieczny świat zbrodni.
Wiecie, że lubię kryminały. To ten rodzaj książek, przy których odpoczywam i dobrze się bawię, dlatego z ciekawością sięgam po nieznanych mi autorów. „Nie ma innej ciemności” to pierwsza powieść Sarah Hilary, jaką przeczytałam, choć – ku mojej rozpaczy – kolejna, której bohaterką jest komisarz Marnie Rome (nie znoszę zaczynać lektury od środka serii). Przebolałam jednak ten fakt i… dałam się wciągnąć.
Czerwiec! Sezon urlopowy zbliża się wielkimi krokami. Jaką książkę warto zabrać ze sobą na wakacje? Dziś propozycja dla miłośników kryminałów. Continue reading „„sprawa niny frank” – katarzyna bonda”
Wydawało mi się, że działalność wydawnicza i praca tłumacza to bardzo bezpieczne zajęcia. Dopóki nie przeczytałam „Stylisty”…
A taka miała być dobra… „amierykanska”…
Continue reading „„morderstwo kopciuszka” – mary higgins clark i alafair burke”
