„Miłość” – najnowsza powieść Ignacego Karpowicza, „podzieliła” wielbicieli talentu pisarza. Jedni uznali ją za przejaw geniuszu, inni orzekli, że „Karpowicz się skończył”.
powieść
„zastrzyk śmierci” – małgorzata rogala
Od zawsze miałam słabość do… mundurów. Jako czternastolatka nosiłam ten harcerski i wodziłam maślanym wzrokiem za członkami pewnej białostockiej drużyny survivalowej 😉 . Później chciałam zostać żołnierzem zawodowym (tak wiem, brzmi to abstrakcyjnie), na studniówkę poszłam z pilotem wojskowym i byłam dumną siostrą, gdy brat włożył mundur straży granicznej. Jedyną formacją, która nigdy mnie „nie kręciła” była policja. Aż w końcu pojawił się on – Tomczyk. Komisarz Sławek Tomczyk. Utonęłam w kryminałach, a życie wkrótce pokazało, że „nie taki gliniarz straszny, jak go malują”.
„fałszywy trop” – henning mankell
Tej jesieni postanowiłam wrócić do autora, „którym zaczytywały się” jakieś dziesięć lat temu studentki filologii polskiej na Uniwersytecie w Białymstoku. Podejrzewam, iż spora w tym była zasługa pewnego jasnowłosego wykładowcy, który wszem i wobec opowiadał jak pochłania kolejne części serii z komisarzem Kurtem Wallanderem w roli głównej. Wrażenia po lekturze „po latach”? Cóż…
„zapłata” – małgorzata rogala
Nie wiem czy pamiętacie, ale na urodziny dostałam w tym roku książkę Małgorzaty Rogali „Ważka”. Lektura nie należała do najambitniejszych, ale była bardzo wciągająca. Na tyle, by sięgnąć po inne części z tej serii – oto jedna z nich.
„medium” – joanna dobkowska
Po książkę „Medium” Joanny Dobkowskiej sięgnęłam wyłącznie ze względów zawodowych. No bo co dobrego może wyniknąć z połączenia literatury kobiecej z opowieścią o duchach? Niby nic, a jednak…
„więcej czerwieni” – katarzyna puzyńska
Zawsze podziwiałam odwagę autorów, którzy decydują się na stworzenie całej serii opowieści. Z jednej strony rzeczywiście nie muszą za każdym razem zaczynać od zera – mają już jakąś podstawę w postaci świata przedstawionego i postaci, ale z drugiej strony muszą się zmagać z oczekiwaniami czytelników, a im wyżej postawili sobie poprzeczkę, tworząc pierwszy tom serii, tym trudniej będzie im zadowolić odbiorców, pisząc kolejne części.
„motylek” – katarzyna puzyńska
Moda na kryminał trwa. Półki w księgarniach uginają się pod ciężarem tego typu publikacji. W „morzu zbrodni” coraz trudniej znaleźć coś zaskakującego, poruszającego, nieprzewidywalnego. Tym bardziej warto doceniać tych autorów, którym trudna sztuka skupienia na książce uwagi czytelnika, się udaje.
„inżynier dusz” – magdalena flera
Oto ona! Książka, której przeczytanie zajęło mi niemal 10 miesięcy. Lekturę każdego kolejnego rozdziału „Inżyniera dusz” rozpoczynałam modlitwą o szybki koniec tej udręki. Jedna z najbardziej wyczerpujących opowieści, jakie zdarzyło mi się czytać…
„domofon” – zygmunt miłoszewski
Całkiem przyzwoity (scen erotycznych właściwie nie było) i mocno wciągający horror Zygmunta Miłoszewskiego to propozycja na każdą porę roku. To rzecz do czytania w każdym miejscu i o każdej godzinie, pod warunkiem, że macie wystarczająco dużo czasu, by lekturę zakończyć, zanim spóźnicie się do pracy, na spotkanie z przyjacielem albo randkę.
„jak się ma twój ból?” – pascal garnier
Nie znoszę brzmienia języka francuskiego. Irytuje mnie. Drażni w sposób niepojęty i może dlatego trzymam się z dala od literatury francuskiej. Podświadomie niechęć do języka przekładam na niechęć do dzieł Francuzów – nic to, że przetłumaczone na polski.
