widziane lewym okiem wariatki
Góry, ocalała z lawiny kobieta, która traci pamięć i dwoje ludzi, próbujących poznać jej tożsamość. Do tego kilka pobocznych wątków, z których niemal każdy stanowi materiał na odrębną powieść. Brzmi dobrze, a nawet bardzo dobrze, ale… zabrakło spoiwa, które te wszystkie elementy zlepiłoby w płynną całość.
Continue reading „Przeczytałam, to się wypowiem: „Kobieta z lawiny” Enrico Camanni (wideo)”
Książka, którą powinien przeczytać każdy konsument, korzystający z wytworów współczesnej branży odzieżowej, a ponieważ właściwie wszyscy zaliczamy się do tej grupy, lektura „Modopolis” powinna być obowiązkowa. Zanim kupimy kolejną tanią koszulkę w kolejnej sieciówce, dobrze mieć świadomość jakie są konsekwencje naszych zakupowych wyborów.
Może nie jest to wybitna literatura na miarę Nobla, ale niewątpliwie jest to ważna książka. Opowieść, pozwalająca zajrzeć na chwilę do świata osoby cierpiącej na anoreksję, spojrzeć na otaczającą rzeczywistość jej oczami. Książka pomagająca zrozumieć…
Continue reading „Przeczytałam, to się wypowiem: „Biel kości” Malika Tomkiel (wideo)”
Profiler Hubert Meyer powraca – po kilku latach – w wielkim stylu. Tom czwarty jego przygód jest zdecydowanie najlepszym, spośród czterech, jakie przeczytałam i już przebieram nóżkami, by sięgnąć po kolejne dwie części serii. Katarzyna Bonda w pisarskiej formie – jest zamek, zbrodnia, tajemnica, zawiła siatka powiązań pomiędzy bohaterami, powrót dawnej miłości, niejednoznaczne etycznie decyzje i trudne emocjonalnie wybory. Wszystko zmiksowane w idealnych proporcjach.
Continue reading „Przeczytałam, to się wypowiem: „Nikt nie musi wiedzieć” Katarzyna Bonda (wideo)”
Lubię sobie dawkować takie przyjemności, jak lektura dobrych książek, dlatego chętnie wracam do serii, które przypadły mi do gustu. Za każdym razem, gdy sięgam po przygody Flawii de Luce, odczuwam czystą radość. Teoretycznie to książki dla dzieci, praktycznie – dla każdego, kto lubi kryminalne zagadki. Continue reading „Przeczytałam, to się wypowiem: „Tych cieni oczy znieść nie mogą” Alan Bradley (wideo)”
Są książki, które wystarczy wziąć do ręki i zanurzyć się w lekturze. Książki, nie wymagające od czytelnika szerokiej wiedzy, znajomości danego tematu czy umiejętności odnalezienia nawiązań do innych dzieł, nie tylko literackich. Są też takie, które wymagają pewnego wysiłku, stanowią wyzwanie, zmuszają do uzupełnienia wiedzy. Książka Marcina Wichy „Jak przestałem kochać design” należy do tej drugiej kategorii. To zbiór fascynujących obrazów, pozwalających spojrzeć na świat projektowania z nieco innej perspektywy.
Pisałam ostatnio o książce dla dzieci i poradniku modowym, dziś pora na dawkę czegoś mocniejszego. Świat biznesu i polityki, dziennikarskie śledztwo i bułgarskie służby specjalne w tle – to wszystko znajdziecie w książce „Brud” Bartosza Kurka. Książce niebezpiecznie prawdopodobnej.
Continue reading „Przeczytałam, to się wypowiem: „Brud” – Bartosz Kurek (wideo)”
Każda kolejna książka Ignacego Karpowicza to duże wydarzenie. Szczególnie tu – w Białymstoku, z którym Karpowicz – chcąc nie chcąc – jest związany. Dla wielu tutejszych mieszkańców jego „Sońka” była jedną z najważniejszych książek – swojska, bliska, w czuły i rozumiejący sposób opowiadająca nie tylko o zakazanej miłości, ale też o poszarpanej, przygranicznej tożsamości. Nic dziwnego, że czytelnicy – w tym ja – z niecierpliwością oczekiwali na kolejne dzieło Karpowicza. I może właśnie ten ciężar oczekiwania sprawił, że poczułam się „Cicho, cichutko” rozczarowana.
Continue reading „„cicho, cichutko” – ignacy karpowicz (wideo)”
Mroczny klimat, charakterystyczne dla Skandynawii przestrzenie, pani prokurator po przejściach i mała miejscowość, w historii której, kryje się rozwiązanie zagadki serii tajemniczych zgonów. Åsa Larsson w znakomitej, pisarskiej formie i kolejne, świetne czytadło dla tych, którzy chcą oderwać się na chwilę od rzeczywistości.
Continue reading „„w ofierze molochowi” – åsa larsson (wideo)”
Sezon jesienno-zimowy sprzyja ponoć czytelnictwu. Długie wieczory chętniej spędzamy z książką i kubkiem gorącej herbaty. Ja, na zbliżającą się szarość zaokienną, polecam „Szadź” Igora Brejdyganta – kawał dobrze skrojonego kryminału. Continue reading „„szadź” – igor brejdygant (wideo)”
